‘Turkey’s new Internet law is the first step toward surveillance society,’ says cyberlaw expert

The government’s amendments to the Internet law introduce highly problematic mechanisms in terms of democratic standards, says an Internet law expert. ‘It is evident that the government want to introduce an official control mechanism,’ says Yaman Akdeniz, professor of law at Istanbul’s Bilgi University.

Turkey’s new Internet legislation gives too much discretionary power to the telecommunications authority and differs from similar EU regulations as it lacks legal safeguards, according to a prominent expert on Internet law.

“It is not just about censorship or control of content, but they are introducing certain mechanisms that I call an Orwellian nightmare,” said Yaman Akdeniz, professor of law at Istanbul’s Bilgi University.

What’s the Internet’s journey in terms of legal regulations?

A: Until around 2001 there wasn’t much Internet regulation in Turkey because Internet access was new. The government had a hands-off approach to the Internet until around 2007. The problems started when allegedly defamatory videos of Atatürk [the founder of the Turkish Republic] stared to appear on YouTube. 

A number of court orders were issued to block access to YouTube in Turkey. At first, YouTube assisted the Turkish authorities, but at some stage they decided not to remove it. It became a difficult process for them too.

At that time in May 2007, just before the general elections, the Turkish government, with the support of the opposition parties, passed Law 5651 at Parliament, after only 59 minutes of discussion. That law started some of the problems we are currently facing. Today, a total 40,000 websites are inaccessible in Turkey. Exact numbers are not provided by the authorities; they are kept secret by the Telecommunications Directorate [TİB]. I even have a case against this, under Turkish freedom of information laws. I wanted access just the numbers, but the TİB denied it. They just gave the numbers. So I went to the Council of State and the case is still ongoing.

What is you view of that initial law?

That was phase one: The authorities deciding to block access to websites. The main justification was to protect children from harmful content. Originally it was about child pornography websites, or ones encouraging gambling and suicide, etc. But in reality it was not just about children. The provisions were used to block access to political content as well, and thousands of websites were made inaccessible as a result.

Then we faced phase two: The filtering policy. The Technologies and Communications Board [BTK] decided to introduce a family filtering policy, and there were protests against this in 2011 and 2012.

Concerns started to be voiced in civil society…

There were concerns because there were important side effects as a result of this blocking mechanism, as in the case of YouTube. It wasn’t just a single video that was blocked, but the whole of YouTube was blocked for 18 months.

In phase two, the main idea was again to protect children and families. I’m not against families and parents using filtering. But the policy and system of a database maintained by government authorities is problematic. We don’t know what triggers or motivates government authorities to put different kinds of websites within these filters. There is an ongoing case, again at the Council of State, to annul this process.

In the last two years we have started to witness the third phase. This involves the authorities starting to go after people. Criminal investigations and prosecutions have started to appear. The Fazıl Say case is just one example, there are several others. People are being pursued because of their postings on social media platforms like Facebook and Twitter.

And then we come to the current stage.

With the Gezi protests in the background, the Dec. 17 corruption investigations triggered what I call a kneejerk reaction in the government. It rushed this Internet legislation amendment without thinking much about it. It’s clear that it wants to introduce a government control mechanism. It’s evident from the amendments that the authorities are trying to control the political damage coming from videos or audio files being leaked online, or certain WikiLeaks-type documents, in the corruption investigations. They want to be able to control the leak of documentation that could be damaging to the government.
So the law is no longer about children, it is beyond that. And it’s not just about censorship or control of content, but it introduces certain mechanisms that I would call an Orwellian nightmare.

In fact, it was panic-led legislation, which is more problematic and dangerous in societies. You don’t think much about the details and you are prone to mistakes; there wasn’t much discussion in Parliament. Fundamentally, we have a flawed piece of legislation.

Tell us why you call it an Orwellian nightmare?
 
It gives broad discretionary powers to the TİB. Internet service providers are already required to retain what is called traffic data for up to two years. Now, hosting companies are required to retain traffic data, which is different from content data: It does not retain the message you send me, but rather the time when you phone or send me a message. That’s called traffic data and it’s a very useful piece of information for law enforcement agencies, because you can map all the activities of a person. 

Secrecy of communications is a fundamental right. I’m not saying we need to keep all communication confidential, but there should be strict rules about who can access that data and in what scenarios? Am I being investigated with regard to serious crime? Is there a court order, or is this a fishing expedition by law enforcement agencies or secret service agencies? What do they do with that data? There should be preventive measures in terms of who can access it and what happens after they access it. 

The government made a simplified version of the EU’s data retention directive. The transport minister referred to other countries, saying they had similar laws. Yes, they have similar laws, but we need to have similar legal safeguards. The amended version of the law simply says the TİB can request and access data without any need for a court order, and without any destruction measures [after a certain time limit]. The service provider keeps it for two years, but once the TİB obtains this data it can keep it forever. The more they hold onto that data, the more potential abuse scenarios come into play.

These are the first steps toward the creation of surveillance society in Turkey. If there aren’t any safeguards then the TİB could use the data for whatever purpose it wants. Even if I’m not charged with a crime, it can ask for my data and retain it. It can check on opposition party members, basically anyone. This is not what is required with the EU directive. The development of the data retention directive was a response to the 9/11 attacks, and the Madrid and Istanbul bombings. They wanted to retain traffic data under certain conditions, with strong safeguards with regard to serious crime such as terrorism. 

What are the other problem areas in the amendments?

In the name of protecting privacy, they have introduced a new measure in which access to content can be blocked with only the order of the president of the TİB. That means giving power to the executive without the need for a court order. The man who runs the TİB was recently appointed from the National Intelligence Agency [MİT]. I call this a political control measure. It [the government] will order the blocking of access to this or that audio file or video, and without the need for a court order it will be able to do so.

So you suggest that because the TİB president is directly appointed by the government, he will be open to pressure from the government. Do you exclude a scenario in which the prime minister calls and instructs him to block access to a particular website?

I don’t exclude it. When you give an administration such authority, phone calls will start. If [the appointee] does not deliver, he or she may lose their job.

A last minute amendment was made to this provision…

Yes. [According to the amendment], the order from the TİB president will be subject to a court review within 24 hours. But that’s just the carrot on the stick. Why have you got this right in the first place? It doesn’t make the law any better.

In addition, they have now set up a new association of Internet service providers. All service providers are forced to become members of this association. The law explicitly states that if the service provider doesn’t become a member then it will not be able to offer its business in Turkey.

What is the aim of this?

The aim is to speed up the blocking of access to videos or audio files within hours. They want to get rid of certain content quickly. They want to serve the blocking order to the association and the association will be required to order all of its members to block content within hours, otherwise there will be repercussions. This is a carefully thought out mechanism, you can see that they are trying to protect their own interests.

Will all these work?

That remains to be seen. I compare it to Aladdin’s lamp. Once the genie is out of the lamp, the Internet is impossible to put it back in. Once a file in digital format is on the Internet, I could spend the rest of my life trying to get rid of it. This would be a futile exercise. The implementation will be problematic, but the authorities will try it. There are some blocking activities in other countries, but the blocked content is rather about child pornography, as well as some known websites with pirated movies and music files. But when you look for political content being blocked, you can’t see it.

If the new regulations are futile, what makes you so pessimistic?

I was a little optimistic when the European Court of Human Rights delivered its judgment on the application of a PhD student, Ahmet Yıldırım, with regard to access being blocked to Google sites. It ruled in December 2012 that Law 5651 was incompatible with the European Convention on Human Rights. I was then expecting some positive amendments, but the government disregarded the ruling. 

On the one hand, I know that some of these measures will be overcome, but at the same time I am concerned that it will have a chilling effect on political discourse. The media has already been forced to self-censorship, and now it will start with the people. People will know these measures exist, so they’ll be much more careful.

Who is Yaman Akdeniz?

Dr. Yaman Akdeniz (LLB, MA, PhD) is a Professor of Law and Pro Rector at the Istanbul Bilgi University Law Faculty’s Human Rights Law Research Center. 

Akdeniz was at the University of Leeds’ School of Law from 2001 to 2009, and set up the Cyber-Rights.Org website in the mid-1990s in the U.K. He has acted as an expert to several international organizations with regard to human rights aspects of Internet law and policy, including the United Nations High Commissioner for Human Rights (UNHCHR) Office and the Office of the OSCE Representative on Freedom of the Media. 
More recently, Akdeniz was appointed to the Council of Europe’s Committee of Experts on the Rights of Internet Users as an “elected independent expert” (July 2012 – December 2013).

Kaynak: http://www.hurriyetdailynews.com/turkeys-new-internet-law-is-the-first-step-towards-surveillance-society-says-cyberlaw-expert.aspx?pageID=238&nID=62815&NewsCatID=338#

 

İnternet Yasası Yetmedi, İnternet Servis Sağlayıcılara, Güvenli İnternet Uyarıları Yağdı

Yazar: Mehmet Tasnikli/Türkİnternet

Toplum 5651 sayılı internet kanununa gelen ilave maddeleri tartışır ve bunların sansür olduğunu konuşurken, bir yandan da “güvenli internet” adıyla sunulan ve 2 yıl önce devreye alınan diğer sansür uygulaması konusunda da denetim çalışmaları yaparak internet servis sağlayıcı firmaların uyarıldığı ve muhtemelen sıkıştırıldığı görülüyor. Şimdilik uyarı yapıldı ama her maddede, o maddenin içinde % 2’ye varan ceza verme olanağı olduğu da hatırlatılıyor.

Toplum 5651 sayılı internet kanununa gelen ilave maddeleri tartışır ve bunların sansür olduğunu konuşurken, bir yandan da “güvenli internet” adıyla sunulan ve 2 yıl önce devreye alınan diğer sansür uygulaması konusunda da denetim çalışmaları yaparak internet servis sağlayıcı firmaların uyarıldığı ve muhtemelen sıkıştırıldığı görülüyor.

Şimdilik uyarı yapıldı ama her maddede, o maddenin içinde % 2’ye varan ceza verme olanağı olduğu da hatırlatılıyor. Bu rakam 10 milyar gibi cirosu olan firmalar için 200 milyon TL gibi rakamlar olabileceği için ciddi bir ceza miktarı ve dolayısıyla hayli caydırıcı.

Şimdilik firmalar uyarılmış ama “Güvenli İnternet” adıyla sunulan internet filtresinin sansür yaklaşımının hızlandırıldığı görülüyor. Duyumlarımıza göre, bu filtrede şimdiden 1 milyon kadar web sitesi bulunuyor. Türk Telekom’un ülkedeki tüm abonelerin % 95’ini üzerinde taşıdığı düşünülürse de, sansürün boyutu daha iyi görülebilir.

BTK 5 ISS’e Güvenli İnternet Nedeniyle Çeşitli Uyarılar Verdi

Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurulunun, yeni internet yasa maddeleri öncesinde, internet servis sağlayıcı (ISS) firmalarda denetim yaptığı ve ceza yağdırdığına dair kararı yayınlandı. 2 ocak 2014 tarihli karara göre, ISS firmalarda Güvenli İnternet Hizmeti ile ilgili mevzuat hükümleri kapsamında işletmecilere getirilen yükümlülüklerin yerine getirilip getirilmediğinin denetlendiği belirtildi. Denetlenen firmaların Superonline İletişim Hizmetleri AŞ, Doğan TV Digital Platform İşletmeciliği AŞ, Digital Platform Teknoloji Hizmetleri AŞ, Turknet İletişim Hizmetleri AŞ, Metronet İletişim Teknoloji AŞ, TTNET AŞ, Millenicom Telekomünikasyon
Hizmetleri AŞ ve Türk Telekomünikasyon AŞ olduğu görülüyor.

BTK yaptığı denetimin sonucunda şu firmalara uyarı yaptı;

 

1. Firmalarda Aile ve Çocuk Profili kapsamında ;
   • Çocuk profilinde, uygun oyun sitelerine erişim sağlanmaması,
   • Aile profilinde (oyun engelli) oyun sitelerine erişim sağlanması,
   • Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında erişilmemesi gereken alt alan adlarına erişim sağlanması,
   • “gen.tr” uzantılı web siteleri için Güvenli İnternet Hizmeti filtrelemesi yapılmaması,
   • Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında IP engellemesi yapılmaması,

   nedenleriyle Doğan TV uyarıldı (cironun % 2’si kadar ceza verilebileceği de hatırlatılmış).

2. Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında erişimi engellenen “https” protokolü ile hizmet sunan internet sayfalarına girilmeye çalışıldığında uyarıcı ve bilgilendirici İnternet sayfasının görüntülenmemesi nedeniyle Doğan TV uyarıldı.
3. “İşletmeciler, Güvenli İnternet Hizmetini, talep eden abonelere çocuk ve aile profili olmak üzere iki farklı profilde sunarlar.” hükmüne aykırı olarak, çocuk profilinde, erişilebilmesi gereken oyun sitelerine girilememesi, Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında IP adresi engellemesinin yapılmaması, aile profilinde (oyun siteleri engelli), girilmemesi gereken bazı oyun sitelerine erişilebilmesi ve çocuk profilinde, erişilmemesi gereken bazı paylaşım sitelerine girilebilmesi nedenleriyle Metronet uyarıldı.
4. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ının çeşitli hükümlerine aykırı olarak, Güvenli İnternet Hizmeti Profili üzerinden engellenen bir siteye giriş yapılmak istenmesi halinde, işletmeciye ait Güvenli İnternet Hizmeti ile ilgili uyarı bilgilendirme sayfasında kullanıcının profil bilgisinin yer almaması ve bu itibarla uyarıcı ve bilgilendirici İnternet sayfasında yer alan itiraz linkinden itiraz yapılamaması nedeniyle Metronet uyarıldı.
5. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ın “Liste veri tabanına erişim” hükmüne aykırı olarak, Kurum tarafından gönderilen Güvenli İnternet Hizmeti’ne ilişkin verilerin ve güncellemelerin Metronet sistemlerine en geç 24 saat içinde aktarılmaması nedeniyle Metronet uyarıldı.
6. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ının hükmüne aykırı olarak, Güvenli İnternet Hizmeti ile ilgili abonelik işlemlerinin (Güvenli İnternet Hizmeti talebi, profil değişikliği, Güvenli İnternet Hizmeti iptali) işletmeci internet sitesi üzerinden yapılamaması nedeniyle Metronet uyarıldı.
7. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ın çeşitli hükümlerine aykırı olarak; Güvenli İnternet Hizmeti alan abonelerin erişememesi gereken sitelere erişebilmesi ve bu şekilde Güvenli İnternet Hizmetinin gereği gibi sunulmaması nedenleriyle Superonline uyarıldı.
8. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ın çeşitli hükümlerine aykırı olarak; Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında erişilmemesi gereken “https” protokolü ile hizmet sunan internet sayfalarına erişimin sağlanması nedeniyle Superonline uyarıldı.
9. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ın “İşletmeciler İnternet erişim hizmeti sunumunda abonenin en son tercihine göre hizmet sunmaya devam ederler.” hükmüne aykırı olarak, 25/12/2012 – 04/02/2013 tarihleri arasında Güvenli İnternet Hizmeti profilleri kapsamında bulunan abonelerin Güvenli İnternet Hizmeti dışına çıkma talepleri ile 25/02/2012 ve 16/03/2012 tarihlerinde abonelerin Güvenli İnternet Hizmeti profil değişikliği taleplerinin yerine getirilememesi nedeniyle TTNET uyarıldı.
10. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ının çeşitli hükümlerine aykırı olarak; Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında erişilmemesi gereken “https” protokolü ile hizmet sunan internet sayfalarına erişimin sağlanması nedeniyle TTNET uyarıldı.
11. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ın çeşitli hükümlerine aykırı olarak, Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında tercih edilen profillere uygun filtreleme yapılmayarak, aile profilinde erişilmemesi gereken internet sitelerinin bazılarına girilebilmesi, Kurum tarafından engellenen IP listesinde gönderilen IP adreslerine Güvenli İnternet Hizmeti profillerinden erişilebilmesi ve çocuk profili üzerinden erişilebilir olması gereken oyun sitelerine erişilememesi nedenleriyle Turknet uyarıldı.
12. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ın hükmüne aykırı olarak, abonelerin profilleri nedeniyle erişmemesi gereken internet sitelerinin URL uzantılı adresleri girildiğinde uyarıcı ve bilgilendirici internet sayfasına yönlendirilmemesi nedeniyle Turknet uyarıldı.
13. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ın çeşitli hükümlerine aykırı olarak,
    • Metroethernet abonelerine sunulan Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında engellenmesi gereken IP adreslerinin engellenmemesi,
    • Al-Sat abonelerine sunulan Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında engellenmesi gereken “https” protokolü ile hizmet veren internet sitelerine erişimin engellenmemesi,
    • Metroethernet abonelerine sunulan Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında, alt alan adı içeren internet adresleri için Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında uygulanması gereken erişim engellemelerinin yapılmaması,
    • Metroethernet abonelerine sunulan Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında, çocuk profilinde erişim sağlanması gereken oyun sitelerine erişimin engellenmesi

    nedenleriyle Türk Telekom uyarıldı.

14. Güvenli İnternet Hizmetine ilişkin Usul ve Esaslar’ın “Güvenli İnternet Hizmeti profillerinin seçimi”ne dair hükümlerine aykırı olarak, Metroethernet abonelerine sunulan Güvenli İnternet Hizmeti kapsamında aile profilini tercih eden abonelerin seçebileceği oyun, sohbet ve/veya soysal medya sitelerini engelleme imkanının sunulmaması nedeniyle Türk Telekom uyarıldı.
15. 28/07/2010 tarihli ve 27655 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Elektronik Haberleşme Sektöründe Tüketici Hakları Yönetmeliği’nin Şeffaflık ve bilgilendirme” başlıklı 6’ncı maddesinde yer alan hükümlere aykırı olarak, Güvenli İnternet Hizmeti almayan abonelere, erişemedikleri internet sitelerine ilişkin olarak Güvenli İnternet Hizmeti Uyarıcı ve Bilgilendirici İnternet Sayfasının gösterilerek abonelerin yanlış bilgilendirilmesi nedeniyle Türk Telekom uyarıldı.

Güvenli İnternet de Bir Sansür Uygulamasıdır

Güvenli internet olarak sunulan uygulama 2 yıl önce gündeme gelmiş, toplumun büyük tepkisi ve 50.000 kişiye varan internet yürüyüşü nedeniyle, hafifletilmiş, 5 farklı filtre yerine 2 filtre yani Aile ve Çocuk filtreleri ile devreye alınmıştı. Ülkemizde halen 7 milyon civarı olan geniş bant abonesinin 1,6 milyonunun (kendi iddialarına göre 6 milyon kullanıcıya tekabül ediyormuş) bu filtreleri tercih ettiği bildiriliyor.

Güvenli internet konusu halen “sansür değil bir sosyal devlet uygulaması” şeklinde sunulsa da;

• Merkezi yönetilmesi (tek tip internet)
• Bürokrasi tarafından yönetilmesi
• Şeffaf olmaması (hangi site neden kapatılıyor belirsiz, açılması da belirsiz)
• Halen ülkemizde tek bir ISS olması (başka ISS’ler de var ama sabit abonelerin % 95’i tek bir ISS’e ait)

nedenleriyle, internet camiası tarafından “sansür” olarak adlandırılıyor. Bu haliyle de, yeni gelen internet maddeleri ile birbirini tamamlıyor.

Kaynak: http://www.turk-internet.com/portal/yazigoster.php?yaziid=45906#

Türkiye’nin Yeni İnternet Yasası: Sanal Alışveriş Merkezine Devriye

Yazarlar:Jussi Parikka ve Burak Arıkan

İfade özgürlüğü sekiz ay önceki Gezi Parkı protestolarından beri hem online hem de offline mecralarda giderek artan saldırılara maruz kalıyor. Yeni internet yasası dijital sivil toplumu daha büyük bir tehdit altında bırakırken, internet üzerinde fahiş ve isteğe bağlı iktidar kurma hakkını hükümetin ellerine teslim etmekte.

Türkiye bir déjà vu yaşıyordu: Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ülkesinin kendini barış ve düzene adamış bir ülke olduğunu savunurken, çevik polis plastik mermilerini, Toma’larını kuşanmış birçok şehrin sokaklarında protestocuları karşılıyordu. Bu sefer eylemciler meclisten geçmiş ve Cumhurbaşkanı Gül’ün onayına kalmış olan yeni internet yasasına karşı sokaklara dökülmüştü.

günün ve yarının muhaliflerini gözetleme

Uzmanlar kısaca yenilenen 5651 no’lu yasanın muhalif seslerin takibi için kullanılacak arttırılmış bir gözetim aracı olacağından endişe ediyor. 2007 senesinde sunulan yasa Avrupa Komisyonu tarafından İnsan Haklarını ihlal eder nitelikte bulunmuştu. Yeni yasa da süreci tamamlaması durumda, politik sebeplerle zarar verici nitelikte olduğu iddiasıyla, kayıtlara ve sızdırılmış belgelere erişimi kısıtlamak amacıyla kullanılabilecek.

Yeni yasa DNS ve IP temelli erişim engellemenin ötesine giderek URL temelli sansür getiriyor. Bu hükümet ve internet servisi sağlayıcılarının kullanıcıların sanal ortamdaki aktivite kayıtlarına derin bir takip yapması ile ancak mümkün olabiliyor (“Deep Packet Inspection”). İnternet Servisi Sağlayıcıları Başbakanlığa bağlı ve kolaylıkla yön verilebilecek bir organ olan TİB’den gelecek direk emirleri uygulamakla yükümlü olacaklar. Dahası, yeni tasa TİB başkanının mahkeme emri olmaksızın bireysel olarak hangi sitelere sansür uygulanacağı kararı alabilmesine de imkan sağlıyor. İnternet yasası aynı zamanda bu organın ve başkanın özel bir statü ile diğer güç odakları tarafından denetlenme ihtimalinin de önüne geçiyor. Başbakan TİB’i telefonla arayarak belirlediği internet sitelerinin dört saat içerisinde kapatılması emrini verebilir.

Yasanın imkan sunacağı muhtemel kontrol yöntemlerini bize ancak gelecek gösterebilir: İnternet sağlayıcıları, kullanıcıların hareketlerinin en az iki yıllık kaydını barındırmakla yükümlü hale geliyor. Yeni yasanın AKP’ye sağlayacağı politik faydanın ötesinde, gelecekteki hükümetlerin de vatandaşın sanal aktivitesi üzerinde inanılmaz seviyelerde kontrol sahibi olacağı sonucunu doğuruyor.  

Türkiye Korsan Partisi, yasanın tasarlandığı erken dönemlerden beri, vatandaş gazeteciliği ve bağımsız medyanın en ağır darbeyi alacağı gibi bir çok endişeyi dile getirdi. Parti, URL kısıtlaması gibi yeni uygulamalarda, yetkililere tanınan gözetleme ve müdahale haklarının genel çerçevesine kadar birçok konuyu özetledi. Buna göre, belli gruplara, bireylere ve konulara karşı hedef alınarak gerçekleştirilecek müdahalelerin korkusuyla internet sağlayıcıları hükümetin gözlem mekanizması haline getirildi. Konuda önde gelen sivil toplum örgütlerinden birisi olan Alternatif Bilişim Derneği de halkın konu hakkında daha bilinçli hale gelmesi ve özgürlükleri kısıtlayan yeni yasaya karşı durabilmesi için aktif olarak yayınlar çıkarmaktadır.

Yeni internet yasası Türkiye’yi Avrupa Birliği kriterlerinden uzaklaştırmakla kalmıyor, ülkeyi Çin, İran, Suriye, ve Arabistan gibi ülkelerin bulunduğu bir lige sokuyor. Dahası, yeni internet yasası her demokratik yönetimin sahip olması gereken, yasama, yürütme ve yargı ayrılığı ilkesi ile birçok açıdan aynı değerde olan internet bağımsızlığı ilkesini ihlal ediyor. Çelişkili bir biçimde, bu ayrım Türkiye’de 17 Aralık 2013 yolsuzluk operasyonu takiben geçen son aylarda son derece zayıflatılmıştı.

Diğer bir deyişle, internetin gözetim ve güvenlik önlemlerinin çoğaltılması devletin son aylardaki dış ve iç güçlerin aleyhinde beraber çalıştığına dair geliştirdiği paranoyanın bir uzantısıdır. Hükümete göre Amerika, Avrupa Birliği, Lufthansa, BBC, Gardiyan, İsrail ve bir çok başka ülke ve kuruluş entrika listesinde yer alıyor. Bu paranoyanın üzerine şimdi artık yasa da sınırsız hak vererek geçtiğine göre internetteki aktivitelerinizin, üstelik iki yıllık bir kaydının tutulacağını düşünürseniz, suç unsuru içermediğinden – ki bu paranoya geleceğe de sıçrıyor – hiç bir zaman yüzde yüz emin olamazsınız. Yeni yasanın, ülkenin dört bir yanına sıçrayan Gezi Parkı protestolarından beri sürdürülen hükümet politikalarının devamı niteliğinde olduğu söylenebilir.

Ahmet Sabancı’nın “İnternete Elveda” başlığı altında kaleme aldığı mektup şairane bir şekilde bildiğimiz internetin “Türkiye Kısıtlı Ağı’na” olan korkutucu geçişi gözler önüne sererken Türkiye’deki dijital alanın yükselen ticari ve hiyerarşik doğasının da altını çiziyor.  Yeni yasayı savunanlar yasanın gizlilik ve özellikle ticaret için iyi olacağını iddia ediyor. Bu Sabah gazetesinin konu ile ilgili attığı “Yeni İnternet Yasası Popüler İnternet Sitelerinin Türkiye’ye gelmesinin önünü açıyor” manşetini izah eder nitelikte. Son zamanlarda Erdoğan’ın Twitter ve diğer sosyal medya mecralarına getirdiği sert saldırılardan sonra, Sabah’ta yayınlanan bu haber hükümetin söylemindeki yön değişimine de işaret ediyor: “Yeni yasanın en önemli özelliklerinden bir tanesi Facebook, Twitter ve Youtube gibi son derece popüler olan internet sitelerinin Türkiye’ye yatırım yapmalarının önünü açmasıdır.”

Sonucunda, son dönemlerdeki yabancı hükümetlerin ve bazı şirketlere karşı kullanılan itham dolu sözlerden dolayı meydana gelen belli PR felaketlerine rağmen, Türkiye hükümeti sanal ekonomi yaratmanın peşine düşen, finansal motivasyonları olan diğer bünyelerden pek de farklı değil. Hükümet Silikon Vadisi’ndeki küresel etkisi olan dijital şirketlerle bağlar kurmaya ve ulusal pazarda da kar sağlayan ve giderek canlanan bir dijital servis ekonomisi yaratmaya çalışıyor.

internet özgürlüğünün ticarileştirilmesi

Dijital Türkiye fikri bir ticaret fikri. Hükümetin kent politikaları sanal aleme de uzanıyor: internet bir alışveriş merkezi olarak kurgulanıyor. Hükümetin kent politikaları çok açık bir şekilde kamusal ortak mekan hakkına karşı kitlesel bir şiddete neden olmakla kalmadı bir çok insanın da evlerinden ve mahallerinden sürülerek mülksüzleştirilmesine de sebep oldu. Yolsuzluk soruşturmasının patlaması ile birlikte, inşaat firmaları ve hükümet arasındaki ortaklıklar tartışılmaya başlandı ve muhaliflerin  gerçekleştirdiği Mülkşüzleştirme Ağları gibi çalışmaların üzerinden son derece büyük önem taşıyan hükümet ve özel sektör arasındaki bu bağlar sorgulanmaya başlandı.

Aynı şekilde internet yasası, güç dengelerini göz önünde bulundurmaksızın hükümetin kuşku uyandırıcı ilişkilerinin bir uzantısı niteliğinde. Yolsuzluğa son derece müsait bir bünye var karşımızda, internet ekosistemi kolaylıkla kontrol altına alınabilir durumda. Devletin İnternet altyapı sağlayıcılarına vereceği ihalelerin takibi, inşaat şirketleri ile olduğu gibi son derece manidar olacaktır. Teklif aşamasından beri yasa, İnternet servis sağlayıcılarının hükümetin kendi İnternet sağlayıcıları tarafından oluşturulacak ve katılımı mecburi olan bir birliğe dahil olmasını öngörüyordu. Üyelik masrafları ve devletin talep ettiği diğer gereksinimler düşünülünce her İnternet servis sağlayıcısının bu koalisyona katılması mümkün olmayacaktır, bu da internetin altyapısının tekelleşmesini, ekonomik ve teknolojik gücünün tek bir elde toplanması anlamına gelecektir.

Diğer bir deyişle bu yasa, kişilerin internetteki davranışlarının yönlendirilmesi, en kötü senaryo olan kişilerin çeşitli sivil haklarından mahrum bırakılması ve belli ticari platformların ve servislerin ve tüketicilerin kendilerini “güvende” hissettiği bir gerçeklik yaratılmasının bir aracı olacaktır. Ancak çeşitli online şirketlerin yığın veri (“big data”) olarak bilinen iş modellerinden de bildiğimiz üzere, kişinin dijital izleri üzerinden bu gizlilik ve güvenlik duygusu ve kişilerin gayri-maddi emeği son damlasına kadar sömürülmektedir. Güvenlik konusunda olduğu gibi amacına hizmet eden ancak göze çok batmayan yöntemlerle gözetime devam edilecektir. 

Dolayısıyla bu yasa şirketlerin ticari dijital alanına yaptırımlar getirerek hükümetin arzu ettiği internet davranışlarını yeniden üreten bir mekanizma işlevi görecektir. İnternetin hızla televizyon gibi verici-alıcı modeli üzerinden işleyen hiyerarşik bir yapıya büründürülmeye çalışılması, daha doğrudan ifade etmek gerekirse, devletin güvenlik ve polis güçleri tarafından gözetlenen ve kontrol altında tutulan bir yapıya dönüştürülme çabası Ağ Politikası başlılığı altında sıklıkla tartışıldı. Bu bir bakıma bu durum Türkiye’nin mevcut politik rejiminin ve çağdaş tüketim odaklı internet kapitalizminin hikayesini bir arada izah ediyor.

Elbette, tahmin edilmesi mümkün olmasa da, örneğin Facebook gibi mecralarda politik fikir paylaşımları giderek artabilir. Hükümet için, kutsanmış kanalların sunduğu filtrelenmiş içeriği tüketen ve televizyon izleyicisinin bir modeli olan kullanıcı, ideal internet kullanıcısı olmaya devam edecektir. Hükümetin eski kafalı idealleriyle bezediği internete dair vizyonu içerisinde elbette P2P ya da dağıtık ağlar fikri yer almıyor. Hükümetin politikası teknolojinin tabandan üretiminin yerine, tüketilmesi yönünde. AKP hükümetinin internet ekonomi politikası, internetin Türkiye’nin sokaklarında biber gazı ve plastik mermi ile karşılaşan insanlarının özgürce kendilerini ifade edebildiği bir alan olması yerine bu mecraları bir tüketim alanı olarak görmeye saplanmış durumda. Şimdi de online mecralarda kişilerin ifade özgürlüğüyle uğraşıyor ve bu özgürlükleri hukuki ve teknik yollardan kontrol altına almanın yolunu açıyor.

Sertleşen yasaların karşısında, güçlü bir dijital aktivizm ve dijital direniş kültürü gelişmekte. İnsanlar her geçen gün açık platformları kullanmaya, iletişimlerini şifrelemeye ve VPN uygulamalarını kullanarak hem engelli sitelere erişim sağlamaya, hem anonim kalmaya, hem de sızan bilgileri her seferinde farklı yöntemlerle kitlelere yaymaya devam ediyorlar. Internet ve sokaklar arasında güçlü bir geribildirim döngüsü hali hazırda mevcut ve bu melezlik yeni yasaya rağmen yaşamını sürdürmeye devam edecek. Kamusal alanlar olan kent ve internet, kentsel dönüşüm politikalarıyla ve aynı şekilde dijital yasaklarla kontrol altına alınmaya çalışıldıkça, hem dijital hem kentsel direnişi arttıracaktır. Bu da internet ve yazılım üzerine gelişmiş bir politik bilinci mücadele ortamının merkezine getirecektir.

Bu makale ilk olarak Open Democracy sitesinde yayımlanmıştır.

http://www.opendemocracy.net/opensecurity/jussi-parikka-burak-arikan/turkey%E2%80%99s-new-internet-law-policing-online-mall

Çeviri: Zeyno Ustun

Alternative Informatics Association calls President Güll not to pass the Law 5651

Dear Mr President,

 “The Law (Nr:5651) about the regulation of internet-based broadcasting and the struggle with crimes that are committed via these broadcasting”  approved by the Congress on the 4th of May 2007 and came into force on the 23rd of May 2007 after published in the Official Gazette. The purpose of the law is to restrict internet access by classifying Cyber Crimes. The content of the law criticized constantly in the EU Regular Progress Reports for Turkey. The European Court of Human Rights is unanimously ruled that the Law (Nr:5651) violated Article 10 of the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms. (Judgment by the European Court of Human Rights (Second Section), case of Ahmet Yildirim/Turkey, Nr. 3111/10 of 18 December 2012)

With the approving of “The Omnibus Bill” at the Congress, the violation of Articles of the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms, which Turkey is a signatory country, is inevitably getting stronger. The amendments or so called “the revisions” on the Law (Nr:5651) that are approved within “the Omnibus Bill” at the congress on the 5th of February 2014, involve structural problems like violating the fundamental constitutional rights such as freedom of speech, privacy act and, let alone far from finding a solution for the Cyber Crime. With these Amendments, The power of defining a grey area like the violation of the privacy act is taken from the Judicial Branch and given to the Executive Branch which executed by The Presidency of Telecommunication (TİB), Legislative power and executive power interfere with each other and the principle of separation of powers deeply damaged.

In our opinion to grant extensive discretionary power to the management authority and a single person on a delicate subject like privacy act, discourages society from demanding freedom of speech and may even increases the self-censorship. As a matter of fact, with this law The Presidency of Telecommunication (TİB) is turned into an internal auditing and a censorship instrument of the Government which is above the courts and the law

Passing a law with structural problems can easily lead to restrictions on the freedom of speech and freedom of information act and limit the changing and diversifying communication possibilities. However according to Constitution of The Republic of Turkey, Article 22, “Everyone has the freedom of communication. Privacy of communication is fundamental.” “The Omnibus Bill” uses the phrases of “prevent victimization” and “privacy act” as an excuse to cover the truth up in our society. Also the amendments require ISPs to retain data for 1-2 years which is clearly violates the privacy act and Constitution of The Republic of Turkey, Article 20. (“Everyone has the right to demand respect for his/her private and family life. Privacy of private or family life shall not be violated.”)

Internet is a free and censor-free communication media. Trying to ban/restrict internet with such kind of laws is literally just a waste of time. Apart from violating every article of our constitution and The European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms which Turkey is a party to, This Law must be considered as a huge step for destroying the Constitutional State completely. And it’s certain that, a Law which violates the right to freedom of expression would not be approved by The European Court of Human Rights as we have seen before on the case of Ahmet Yildirim

It’s obvious that the amendments of the law (Nr:5651) serves for the institution of the executive regime instead of building a democratic public domain. Therefore we demand the President of Turkey not to pass the law in the name of public consciousness and Citizen/Netizen rights.

Sincerely Yours

Alternative Informatics Association, Feb.11, 2014

Für Erdoğan ist das Internet nichts weiter als eine Shopping Mall

Von Burak Arikan & Jussi Parikka

Die Szenerie glich einem Déjà-vu: Premierminister Erdoğan, verkündete der Presse, dass sich sein Land Frieden und Ordnung verschrieben habe, während Einheiten der Bereitschaftspolizei mit Plastikpatronen und Wasserwerfern gegen Protestierende in türkischen Städten vorgingen.

 

Diesmal richteten sich die Demonstranten gegen das neue Internet-Gesetz, welches in der Nacht zu Donnerstag vom Parlament beschlossen wurde und die nationale Internet-Architektur so verändern könnte, dass die Regierung innerhalb weniger Stunden und kaum merklich kritische Inhalte nach Belieben zensieren könnte. Unabhängig davon, ob das neue Gesetzt die letzte Hürde seiner Ratifizierung durch Präsident Abdullah Gül überwindet, verdeutlicht die aktuelle Auseinandersetzung jetzt schon die Konfliktlinien in der Entwicklung der türkischen Gesellschaft, so wie auch einige allgemeinere Entwicklungen der Politiken digitaler Kultur.

 

Trotz düsterer internationaler Statistiken, die von Dutzenden eingesperrten Journalisten sprechen (aktuell sollen es bis zu 70 sein; womit das noch vor China an der Spitze der Liste steht), betonen führende Politiker immer wieder, dass die Türkei frei von jeder Zensur sei. Vizepremier Bülent Arınç beispielsweise sagte, dass es „so etwas wie Internetzensur nicht gibt.“ Und Erdoğan höchstselbst ließt am Samstag nach Angaben der Nachrichtenagentur Anadolu mitteilen, dass das Internet nur „sicherer” und „freier” wird: „Mit diesem Gesetz wird das Internet auf gar keinen Fall zensiert.”

 

Von Kritikern jedoch wurde das vom Parlament per Handzeichen verabschiedete neue Internet-Gesetz als desaströs bewertet und hat auch am Wochenendes zahlreiche zahlreiche Proteste provoziert. So versammelten sich alleine auf dem Taksim-Platz in Istanbul 2000 Demonstranten. Das Gesetz scheint eine logische Weiterführung von Erdoğans Kommentaren zu den Hochzeiten, der auch über Twitter koordinierten, Gezi-Proteste dieses Sommers zu sein: Social Media ist eine Plage.

 

 

Network Map of Artists and Political Inclinations. Von Burak Arikan für die 7ten Berlin Biennale (via).

 

Die offiziellen Behauptungen von Erdoğan, Arinc und Co, dass es keine Zensur gäbe, stellen die Regierungsaktivitäten und die Internet-Gesetze in ein eigenartiges Licht. Sie haben jetzt schon sarkastische Kommentare von Autoren und Internet-Aktivisten provoziert. Große Teile der Bevölkerung sind es ohnehin gewohnt mit Zynismus auf die widersprüchlichen Aussagen der führenden Politiker des Landes zu reagieren. Das Gesetz gibt der Regierung strenge Kontrollbefugnisse, um willkürlich bestimmen zu können, was sie als Verstoß bewerten möchte.

 

Das aktualisierte Gesetz 5651 könnte vor allem als Werkzeug für gesteigerte Überwachung und politisch motiviertes Aufspüren von Dissidenz dienen. Schon die frühere Version aus dem Jahr 2007 galt als Verstoß gegen die Europäischen Menschenrechtskonvention. Laut Experten für Internetrecht, könnte das neue Gesetz „ab sofort benutzt werden, um aus politischen Gründen den Zugang zu sogenannten schädlichen Videos oder zu geleakten Dokumenten zu blockieren.”

 

19:57, #İstanbul #Taksim #SıraselvilerCaddesi‘nde “Ya internet ya kıyamet” pankartlı gruplar barikat kuruyor. pic.twitter.com/9pppE8DoOF

        — 140journos (@140journos) February 8, 2014

 

Bilder von einer Demonstration gegen das neue Gesetz vom Samstag—mit dem sich auf türkisch reimenden Slogan: Entweder das Internet oder die Apokalypse.

 

Das neue Gesetz geht über die bisherige auf DNS (Domain Name System) und IP-Adressen basierende Zensur zugunsten von URL-basierter Zensur hinaus. Dies bedeutet, dass die Regierung und die Internet-Provider verpflichtet sind die sogenannte „Deep Packet Inspection“ zu unterstützen. Provider müssen dabei den Anfragen der türkischen Telekommunikationsbehörde (TIB) Folge leisten, die wiederum direkt an den Premierminister angebunden ist und leicht gesteuert werden kann.

 

Darüber hinaus erlaubt das Gesetz dem Leiter der TIB persönlich zu entscheiden, welche Webseite ohne weitere gerichtliche Anordnung zensiert werden soll. Das Internet-Gesetz verleiht dem Leiter des Amtes außergewöhnliche Macht ohne jegliche externe Kontrolle seines Handelns. Letztlich könnte also der Premierminister die TIB anrufen und den Zugang zu bestimmten Webseiten sofort sperren lassen—laut dem neuen Gesetz wäre dies alles nun in unter vier Stunden möglich.

 

Die Möglichkeiten zur Kontrolle reichen sogar bis in die Zukunft: Die Provider sind verpflichtet die Aktivitäten ihrer Nutzer über bis zu zwei Jahre zu speichern. Neben den aktuellen politischen Vorzügen für die AKP gibt das Gesetz auch ein weitreichendes Mandat an jede kommende Regierung, die von einem noch nie dagewesenen Ausmaß an Macht über die Online-Aktivitäten ihrer Bürger profitieren wird.

 

Die türkische Piratenpartei (Korsan Pari) hat schon früh ihre Bedenken gegen das neue Gesetz zum Ausdruck gebracht—von der kritischen neuen Form der URL-Blockaden bis zur allgemein gehaltenen Formulierung der Rechte zur Überwachung und zum Eingreifen durch die Regierung. Internet-Provider werden eingespannt als Mittel einer staatlichen Überwachung, die sich gezielt gegen spezifische Gruppen, Individuen oder Kampagnen und Themen zu richten droht. In den Worten der Korsan Partei: „Unabhängiger Journalismus und Graswurzel-Berichterstattung werden am härtesten getroffen werden.“ Eine der führenden NGO’s zu dem Thema die Assoziation alternativer Informatik (http://alternatifbilisim.org) hat von Anfang an sehr aktiv Informationen veröffentlicht, um die Aufmerksamkeit für das Gesetz und den Kampf dagegen zu steigern und für Internet-Freiheit zu werben.

 

Neben der Erkenntnis dass das Gesetz die Türkei weiter von der EU entfernt, stellt es das Land auch (erneut) in eine Reihe mit China, Syrien und Saudi-Arabien. Außerdem verstößt das neue Gesetz gegen das Prinzip der Netzneutralität, welches in gewisser Hinsicht vergleichbar ist mit dem Paradigma der Gewaltenteilung in der Struktur demokratischer Regierung. Paradoxerweise ist diese Gewaltenteilung schon durch die Nachwirkungen des Korruptionsskandals vom 17. Dezember 2013 aufgeweicht worden.

 

Big brother is watching us! #internetimedokunma pic.twitter.com/Ip2lWiKLHT

— Erdem Kolbakir (@erdemKolbakir) 8. Februar 2014

 

In gewisser Weise ist die verschärfte Regulierung des Internets auch eine Erweiterung der staatlichen Paranoia der letzten Monate gegenüber externen Einflüssen und internen Kräften, die angeblich gegen sie arbeiteten. Laut der Regierung gehören auf die lange Liste von Verschwörern unter anderem die USA, die EU, Lufthansa, die BBC, der Guardian und Israel.

 

Das neue Gesetz erweitert die Paranoia mit einem offenen Mandat und Auftrag: Du kannst dir nicht 100% sicher sein, dass deine Online-Aktivität nicht illegal ist—und die verinnerlichte Paranoia erstreckt sich auch auf die Zukunft, wenn du weist, dass deine Aktivitäten für zwei Jahre archiviert werden. Das Gesetzt scheint eine logische Fortsetzung der vergangenen sieben oder acht Monate der politischen Ereignisse in der Türkei zu sein, die mit den Gezi Park Protesten begannen und sich auf das gesamte Land ausgebreitet haben.

 

 

 

Beitrag von Paylaşım deposu.

 

Auffällig ist ein implizites unternehmerisches Interesse an diesem neuen Gesetz. Trotz der eindrucksvollen Abschiedsbriefe an das Internet, stimmt es nämlich nicht vollständig, dass die türkische Regierung grundsätzlich eine Anti-Web-Linie vertritt. Schließlich ist die Aussicht auf digitale Geschäfte für die aufstrebende Wissensgesellschaft eine zu gute Gelegenheit, um sie einfach verstreichen zu lassen.

 

Trotz einiger PR-Katastrophen wegen ihrem anklagenden Tonfall gegen bestimmte ausländische Regierungen und Unternehmen in den vergangen Monaten, ist die türkische Regierung ähnlich wie andere ökonomisch motivierte Systeme bemüht darum, dass Mantra einer digitalen Wirtschaft zu adaptieren und landesweit eine kommerziell boomende Internet- und digitale Service-Ökonomie zu etablieren.

 

Organisationen wie der türkische Wirtschafts- und Industrieverband haben ihre Sorge über das neue Gesetz und seine möglicherweise negativen Folgen für das Investitionsklima in dem Land zum Ausdruck gebracht. Trotz wirtschaftlicher Einwände, versucht die Regierung aber dennoch, ihre Vision eines fügsamen und widerstandslosen Internet durchzusetzen. 

 

 

Demonstranten bei Protest von Occupy Gezi im Juni 2013. (Bild: Matern Boeselager)

 

Das Konzept einer digitalen Türkei ist geprägt von der Idee kommerzieller Dienste und digitaler Geschäftsmodellen, und führt die staatlichen Initiativen zur Stadtplanung in der Online-Welt weiter. Das Internet als ein Einkaufszentrum. Wie sich gezeigt hat, haben die urbanen Fortschrittsprojekte zu eine Reihe von massenhaften Verstößen gegen das Recht auf einen öffentlichen allgemeinen Raum geführt, genauso wie zur Zwangsräumung der Menschen aus ihren Vierteln, wie beispielsweise in Istanbul. Die Korruption der Baubranche, in die die Regierung involviert ist, wurde erst kürzlich öffentlich diskutiert und mit Aktivsten wie dem Netzwerk der Zwangsgeräumten sind die Menschen nun auch in der Lage die entscheidende Verbindung zwischen Unternehmen und der Regierung aufzuzeigen.

 

Der perfekte Internetnutzer ist für die türkische Regierung immer noch nur eine Variation des TV-Zuschauers.

 

Das neue Internet-Gesetz führt diese dubiose Logik von Regierungsführung in der Online-Sphäre fort—und das ohne eine angemessene Kontrolle des staatlichen Handelns. Das Web wird anfällig für Korruption und das digitale Ökosystem könnte monopolisiert werden. Es wird interessant sein zu beobachten, welche Verträge und Vereinbarungen mit den Internet-Providern getroffen werden—im übertragenen Sinne die Baubranche des Internets.

 

Nach dem neuen Gesetz werden die Provider ab sofort gezwungen sein einem neuen von der Regierung gebildeten Zusammenschluss von ISP’s (Internet Service Provider) beizutreten. Es ist durchaus möglich, dass nicht jeder ISP in der Lage sein wird, Teil dieser verpflichtenden Koalition zu sein, aufgrund der Mitgliedsgebühren oder anderer staatlicher Anforderung, was wiederum zu einer ökonomischen und technologischen Konzentration der Machtverteilung in der Infrastruktur des Netzes führen könnte.

 

Das Gesetz ist auch ein Werkzeug, um das Verhalten im Netz zu steuern und kann im schlimmsten Fall zur Auflösung von verschiedenen Bürgerrechten führen, wie auch zu einer Wirklichkeit, in der sich die Nutzer nur bei spezifischen kommerzielle Plattformen, Diensten und vor allem beim Konsum sicher fühlen können. Wie wir jedoch von den Geschäftsmodellen zahlreicher großer Online-Unternehmen wissen, kann das Gefühl von und für Privatsphäre und Sicherheit leicht ausgenutzt werden durch die Aufzeichnung einer Datenspur („big data”), wie auch durch die Ausbeutung von immateriellen Mikro-Arbeitsleistungen—oder in Bezug auf Sicherheitsfragen, durch unverdächtige, gut getarnte Überwachungsmaßnahmen für andere Zwecke missbraucht werden.

 

 

Ausschnitt aus einem der kollaborativen Werke von Burak Arikan, die Kunst und Datenanalyse verbinden. (via; vewendet mit freundlicher Genehmigung)

 

Es ist also gut möglich, dass diese neue Gesetz dazu führen könnte unternehmerische, kommerzielle Zonen im Netz als den Ort eines gewünschten Online-Verhaltens zu segnen; die trügerische Sicherheit des Web-Konsums bzw. deiner aufgezeichneten Daten. Dies ist eine Entwicklung, die wir schon länger in der Politik von Netzwerken diskutiert haben; das Internet wird zunehmend hierarchisch strukturiert nach einem Modell von „Sender-zu-Empfänger“ wie das gute alte Fernsehen—aber um es zu präzisieren: Es handelt sich um eine TV-Struktur, die überwacht und kontrolliert wird durch ein staatliches, polizeiliches Sicherheitsregime. 

 

Somit erzählt das Gesetz eine aktuelle Geschichte des gegenwärtigen türkischen Regimes und gleichzeitig des allgemeinen zeitgenössischen Intnernet-Unterhaltungs-Kapitalismus. Die weitreichend verurteilten illegalen Überwachungspraktiken der us-amerikanischen NSA, durch die die Welt von Edward Snowden’s Leaks gelernt hat, werden gerade von der Türkei durch die neue Gesetzgebung legalisiert. Der Austausch politischer Meinungen findet selbstverständlich auch zunehmend auf Plattformen wie Facebook statt. Die Intellektuelle Zeynep Tufekci hat ihren treffenden Kommentar zur den Entwicklungen vom 6. Februar getweetet: 

 

„Ich vermute, dass die Leute zu Plattformen wechseln werden, die schwerer zu zensieren sind. Möchte die Türkei Facebook abschalten? Geht es in diese Richtung?“  

 

Ob die türkische Regierung wirklich einen restriktiven Umgang mit diesen Plattformen pflegen möchte, wird sich noch zeigen. In den vergangenen Monaten erwies sich dies als schwierig, aber vielleicht geht es darum auch gar nicht unmittelbar. Twitter und Facebook bedeuten für die Türkei keinen direkten wirtschaftlichen Vorteil, ganz im Gegenteil zur übergeordneten Vision einer digitalen Ökonomie. Der perfekte Internet-Nutzer ist für die türkische Regierung immer noch nur eine Variation des TV-Zuschauers: Konsum über regulierte und vorgefilterte Kanäle.

 

Auch Hologramme können nur in eine Richtung kommunizieren—das dürfte Erdoğan wohl gefallen haben.

 

Das Konzept aktiver Peer-2-Peer-Netzwerke ist kein Teil der altmodischen Internet-Vision der türkischen Regierung. Ihre Politik zielt immer noch auf den Konsum von Technik, statt auf die Unterstützung ihrer aktiven basisdemokratischen Produktion. Die internet-wirtschaftlcihe Politik der AKP steckt fest in dem Gedanken, dass die Online-Sphäre eine Welt des Konsums sei, statt eines Raums für aktive bürgerlichen Ausdruck, dem auf den Strassen der Türkei ja ohnehin auch gerne mit Tränengas und Plastikpatronen begegnet wird. Im Netz wird diese Meinungsfreiheit und Redefreiheit nun mit neuen gesetzgeberischen und technischen Mitteln reguliert.

 

„Ein geschlossenes Regime kann im Angesicht der Macht neuer Technologien nicht überleben.“ (Präsident Abdullah Gül, März 2011)

 

Am 5. März 2011 hat Präsident Gül an seine Millionen Follower getweetet: „Ein geschlossenes Regime kann im Angesicht der Macht neuer Technologien nicht überleben.“ Es war ein Versuch die Türkei zu differenzieren von dem bedrohlichen Anti-Internet Label. Die Nachricht wurde schließlich zu den Zeiten des arabischen Frühlings abgeschickt, der international stets auch gedeutet wurde im Zusammenhang mit der besonderen Rolle, die sozialen Medien darin gespielt hätten.

 

Der smarte politische Schachzug auf der Welle des arabischen Frühlings zu reiten, wurde nun bis zu einem gewissen Grad realisiert durch ein Modell, welches das Ideal der Internet-Freiheit so umdeuten kann, dass es nichts mehr als einen freien kommerziellen Raum bedeutet. Zensur kann als Nebeneffekt von Überwachung gelten, die wiederum ein Nebenprodukt der Kontrollpolitiken von den Regimen kapitalistischer Privatisierung, Kommerzialisierung und Regierungsführung nach dem Sicherheits-Paradigma sind, die sich nach dem 11. September 2001 entwickelt haben.

 

Parallel zu der rechtlichen Verschärfung, hat sich aber auch eine starke Kultur von Online-Aktivismus und alltäglichem Widerstand entwickelt. Die Menschen in der Türkei benutzten zunehmend offenen Plattformen, verschlüsseln ihre Kommunikation, nutzen VPN zur Einwahl, aber auch als effektiven Distributionswege für Leaks von Whistleblowern an die Massen.

 

Schon heute gibt es in der Türkei eine starke Verbindung und Rückkopplung zwischen dem Internet und der Strasse, und diese hybride Kombination wird sich durch das neue Gesetz kaum ausschalten lassen. Die Projekte zur Transformation der urbanen Landschaft haben einen breiten Widerstand hervorgerufen. Jetzt könnten die Versuche die digitale Redefreiheit zu beschneiden zu einem neuen Online- und Offline-Aktivismus führen—und zu einem gestiegenen Bewusstsein für die zentrale Rolle des Internets und von Software für politische Kämpfe.

 

Dr. Jussi Parikka ist Medientheoretiker und Autor zahlreicher Bücher, unter anderem „Digital Contagions“ (2007), „Insect Media“ (2010) und „What is Media Archaeology“ (2012). Er schreibt über die Geschichte und Gegenwart digitaler Kultur und die Politiken des Internets; auch auf seinem Blog.

 

Burak Arikan ist ein in New York und Istanbul lebender Künstler, der mit komplexen Netzwerken arbeitet. Seine Netzwerkkarten und algorithmischen Interfaces, Installationen und Performances waren zum Beispiel auf der 13ten Istanbul Biennale (2013), auf der 7ten Berlin Biennale (2012) in der Nam June Pauk Award Ausstellung zu sehen; oder auf seiner Website.

Von Burak Arikan & Jussi Parikka

Source:http://motherboard.vice.com/de/read/fuer-erdogan-ist-das-internet-nur-eine-shopping-mall

Turkey’s new internet law: policing the online mall

By Jussi Parikka and Burak Arikan

Since the protests in Gezi Park eight months ago freedom of expression has coming under increasing attack, both on and offline. A new law now threatens digital civil society further, handing the government excessive and arbitrary power to monitor the web.   

There was an air of déjà vu in the scene: The Prime Minister of Turkey, Recep Tayyip Erdoğan, arguing to the media that his country is dedicated to peace and order while time riot police equipped with plastic bullets and water cannons confront protesters on the streets of Turkey’s cities. This time the demonstrators were protesting the new internet law, just passed by the parliament and waiting for ratification by President Abdullah Gül. Whether it passes the final hurdle or not, the debates about the law provide a good way to understand Turkish society and some political developments in digital culture. 

Despite the grim international statistics counting the dozens of journalists jailed (up to 70, ahead of China), leading party politicians continue to insist that Turkey is free from censorship. The Turkish government claims to be dedicated to press and internet freedom; the Deputy Prime Minister Bulent Arinc stated there was “no such thing as internet censorship in Turkey”, echoing earlier statements by other politicians, including president Gül. The new internet legislation has immediately been flagged as disastrous to the digital civil society of Turkey and it seems to reflect Prime Minister Erdoğan’s hostile comments about Twitter in the midst of Gezi protests: social media is a menace.

Claims by Arinc and others about the absence of censorship set the government activities and the internet legislation in an odd light, spurring sarcastic comments from both writers and internet activists. A cynicism towards the inconsistent statements by leading politicians characterises the political affect in large parts of the population. In terms of this particular case, the cynicism comes with a rather frightening prospect. The law after all gives a tight control to the government to arbitrarily decide what it might deem to be an internet violation of privacy.

Tracking present and future dissent

In short, experts suspect that the updated law 5651 is merely a tool for increased surveillance and politically motivated tracking down of dissident voices. After all, an earlier law from 2007 was found to breach the European Convention on Human Rights. The new law “from now and on be used for political reasons to block access to so called damaging videos or to block access to leaked documents.”

The new law moves beyond the DNS (Domain Name System) and IP based censorship to URL-based censorship.  This means that the government and ISPs have to engage in deep packet inspection on the user activities. Internet Service Providers (ISP) are expected to follow direct request from the Telecommunications Communication Presidency (TİB), a body tied to the prime minister’s office and can easily be directed. Furthermore, the new law allows the head of the TIB to personally decide which websites to censor without a court order. The internet law also provides the head with specific powers of exemption without an external check on power. The Prime Minister could call TİB and ask to cut access to certain websites in under four hours.

The possibilities of control extend to the future: service providers are expected keep a record of internet activities of users for up to two years. Besides the political advantage to AKP now, it gives a huge mandate to any future governments who will be able to benefit from an unprecedented level of authority when it comes to online activities of the citizens.

The Turkish Pirate Party (Korsan Parti) voiced several concerns early on, citing citizen journalism and independent media as hardest hit. It summarised the issues, from new forms of URL blocking to the broad formulation of the rights given to the authorities to survey and intervene. Service providers are harnessed as tools of government surveillance with fears of targeted actions against certain groups, individuals and themes. One of the leading NGOs on the topic, Alternative Informatics Association, has been actively publishing information to raise awareness and advocating Internet freedom and fighting against the new law.

Besides acknowledging that the law moves Turkey further from the EU, it also places the country (again) in the same league as China, Iran, Syria and Saudi-Arabia. Furthermore, the new Internet law violates net neutrality, a concept that in some ways is equal to the concept of separation of the legislative and executive that has to be in place in any democratic governance scheme. Paradoxically, this separation has been already diminished in Turkey over the past months of aftereffects following the corruption scandals in December 17, 2013. 

In a way, the increase in internet surveillance and security measures is an extension of the state paranoia of the past months about external influences and internal forces working against it. According to the government, the list of conspirators was long and included the US, EU, Lufthansa, BBC, The Guardian, Israel and many others. Now the law passes on that paranoia with the open mandate: you cannot be 100% sure that your online activity is not illegal – and this internalised paranoia extends to future as well, knowing your movements are archived for two years. One could say that the law follows logically from the past seven, eight months of political events in Turkey, starting from the Gezi Park protest that spread across the country.

Ahmet Sabanci’s Goodbye to the Internet letter poetically flagged a frightening shift from the Internet as we know it to the “Turkey narrow web” highlights the increasing its commercial and hierarchical nature of digital space in Turkey now. Defenders argue that the new law is good for privacy and good for business. This explains such headlines as the one in the pro-government newspaper Sabah: “New Internet Law Paves the Way for Popular Websites to Come to Turkey”. From the recent strong-worded attacks by the prime minister against Twitter and social media, the article marks the shift in rhetorics: “One of the most important features of the law is that it will pave the way for popular websites such as Facebook, Twitter and YouTube to make investments in Turkey.”

After all, despite the past months of certain PR catastrophes due their accusatory tones against foreign governments and certain corporations, the Turkish government is similar to other economically motivated bodies that have picked up on the digital economy-mantra. The government is trying to establish closer ties with international digital corporations in Silicon Valley and nationally create a commercially booming internet and digital services economy. Groups such as The Turkish Industry and Business Association have expressed concern about the law and its implications for the investment environment of the country. Despite objections, the government is trying to push through its vision of a docile internet sphere rhetorically sold through the notion of “safety”.

Commercializing internet freedom

This idea of digital Turkey is one of commercial services and digital business. It also extends the urban planning logic of the government online: the internet becomes understood as a shopping mall. As has been demonstrated, the urban transformation projects have resulted in mass violence against the right to public common space as well as a dispossession of people from their neighbourhoods. The corruption of the construction business in which the government is involved has recently been debated publicly, and with activist projects such as Networks of Dispossession people have been able to demonstrate the critical links between corporations and the government. 

Network map of disposession from Networks of Disposession. Disposession projects are in black; corporations in blue; work related crimes connected in red; supporters of Turkey’s Olympic bid in purple; Istanbul biennial supports in turquoise. Click to enlarge.

Similarly the internet law extends such a dubious logic of governance to the online sphere without checks on power. It becomes easily prone to corruption and can lead to a monopolized internet ecosystem. It will be interesting to follow up what sort of contracts will be set up for the Internet infrastructure providers – the construction businesses of the internet, to put it metaphorically. Already from the beginning, the proposed law requires the ISPs to join a new mandatory coalition of ISPs formed by the government. It is possible that not every ISP will be able to join because of membership fees or other state requirements, feeding towards a concentration of economic and technological power in internet infrastructure.

This law is also a tool for guiding net behaviour and can, in the worst case, lead to a dispossession of various civil rights as well as to a reality in which specific commercial platforms, services and most of all consumer activities are where people feel “safe”. However, as we know from the business models of various online corporations, the feeling of privacy and safety can be exploited through data trail gathering (“big data”) as well as exploitation of immaterial micro-labor. Or in the case of security, inconspicuous surveillance towards other ends.

Hence this new law might just work to sanction corporate commercial internet zones as the place of desired internet behaviour; the security of online consumption or data trail. It’s what we have discussed for a while in network politics; the internet is increasingly becoming structured hierarchically along the one-way model of ‘sender-to-receiver` like a television – but to specify: a television surveilled and controlled by the security-police regime of the state. As such, it tells the story of both Turkey’s current political regime and the contemporary entertainment internet capitalism.

Of course, also for instance political opinion sharing might happen increasingly on platforms such as Facebook, though this remains to be seen. The ideal internet user for the Turkish government is still just a variation of the TV-viewer: consuming via sanctified channel prefiltered content. The idea of active P2P-networks is not part of the old-fashioned ideal of the government’s internet vision. The government’s policy is still geared towards consumption of technology instead of promotion active grassroots production of it. The AKP government’s internet economy policy is stuck in thinking the online sphere as a place of consumption, rather than space for civic expression which on the streets of Turkey was met with teargas and plastic bullets. Now online these expressions are being tackled with new legislative and technical means of policing.

On March 5, 2011 President Gül tweeted to his millions of followers that “A closed regime cannot survive given the power of new technologies.” It was an attempt to try to differentiate Turkey from having the brand of anti-internet. The message was after all tweeted around the period of the Arab Spring, branded internationally as the social media revolution. The smart political move of riding the wave of Arab spring was gradually realised as a model grew of channelling internet freedom could be channelled into securitized commercial spaces. Censorship is a part of surveillance, which is by-product of the control regimes that are themselves part of the intersection of capitalist privatization, commercialization and governance through “security” that have dominated the post-9/11 regime of ‘security’.

Beside the tightening laws, a strong culture of online activism and everyday digital resistance has emerged. People in Turkey are increasingly using open platforms, ensuring encryption in their communication, with VPN in their access as well as acting as a distributed flock of whistle-blowers finding effective ways of disseminating leaks to masses. There is already a strong feedback loop between the Internet and the street in Turkey, and that hybrid combination will still survive despite the law. The urban transformation projects gathered widespread resistance and similarly the attempts to curb online freedom are expected to result in on and offline activism. It means an increased political consciousness about the internet and software at the centre of political struggles. 

About the authors

Burak Arıkan is a New York and Istanbul based artist working with complex networks. He takes the obvious social, economical, and political issues as input and runs through abstract machinery, which generates network maps and algorithmic interfaces, results in performances, and procreates predictions to render inherent power relationships visible and discussable. Arıkan’s software, prints, installations, and performances have been featured in numerous institutions internationally. Arikan is the founder of Graph Commons platform, dedicated to provide “network intelligence” for everyone.

Dr Jussi Parikka is a media theorist who works at the Winchester School of Art, University of Southampton. He is the author and editor of numerous books, including Digital Contagions (2007), Insect Media (2010) and What is Media Archaeology? (2012). He writes on the history and the present of digital culture as well as on the politics of the internet culture. Parikka blogs at Machinology.

Source:http://www.opendemocracy.net/opensecurity/jussi-parikka-burak-arikan/turkey%E2%80%99s-new-internet-law-policing-online-mall

#İnternetimedokunma 8 Şubat 2014-İstiklal caddesi-İstanbul

5651 sayılı Kanunun Değişiklik Tasarısı ile ilgili Rapor

5651 sayılı Kanunun Değişiklik Tasarısının Getirdiği Değişiklikler Üzerine Bir Değerlendirme Raporu

İstanbul Bilgi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Yaman Akdeniz ve Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Öğretim Üyesi Yrd. Doç. Dr. Kerem Altıparmak son günlerde gündemde olan ve bu hafta içerisinde meclis gündemine de taşınacak olan “5651 sayılı İnternet Ortamında Yapılan Yayınların Düzenlenmesi ve Bu Yayınlar Yoluyla İşlenen Suçlarla Mücadele Edilmesi Hakkında Kanunda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi” üzerine bir değerlendirme raporu hazırladı.

Raporda 5651 sayılı Yasada öngörülen değişikliklere ilişkin tasarı metni uygulamadaki sorunlarla beraber eleştirel açıdan değerlendirilmiştir.

Raporda açıklandığı üzere mevcut yasa çoğu zaman yasal dayanakları aşan keyfi uygulamalara sebep olmaktayken ve daha da önemlisi Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafından 2012 senesinde 5651 sayılı kanunun erişim engellemeye dair hükümlerinin sözleşmeye aykırı bulunduğuna hükmedilmişken kanunda, insan hakları ve özellikle ifade özgürlüğünü geliştirici nitelikte hiçbir değişiklik yapılmamıştır. Mevcut insan haklarını ihlal eden hükümlerin mevzuattan ivedilikle kaldırılması gerekirken bu sorunlar görmezden gelinmiş ve hükümet orta ve uzun vadede çok daha vahim sonuçlara yol açacak, sansürü sistematikleştirecek yeni bir yasa tasarısını TBMM Genel Kurul’una göndermiştir.

Rapora göre, teklif edilen değişikliklerin hukuki süreci fazlasıyla hızlı ve alelacele olmuştur zira 42 farklı yasa bir aydan kısa bir sürede herhangi bir kamusal müzakere dahi olmaksızın değerlendirilerek bir Torba Yasa Tasarısı içine konulmuştur. Raporun açıkça ortaya koyduğu gibi Tasarının her bir maddesinin ayrı ayrı hukuksal sorunlara kaynaklık etmesinin ötesinde metin bir bütün halinde değerlendirildiğinde hukuk devleti açısından ciddi bir tehdit oluşturmaktadır. Bu husus özellikle iki noktada tekrarlanmaktadır. Birincisi; yasa, kanuni idare ve hukuk devleti ilkesine aykırı olarak idareye keyfi düzenlemeler yapma, idare yaptırımlar uygulama yetkisi vermektedir. Bu uygulamaların yasal sınırları belirsiz olduğu gibi TİB hem yasama, hem yargı hem de yürütme yetkilerini tek elde toplamaktadır. İkinci temel sorun, yasa tasarısının keyfi uygulamalara karşı çıkmayı mümkün kılacak etkili başvuru yollarını içermemesidir. Bütün tasarı, İnternet üzerinden bilgi ve belge paylaşan kullanıcıların başta ifade özgürlüğü olmak üzere Anayasal hakları hiç dikkate alınmadan hazırlanmıştır.

Bu yapısal eksiklikler yasanın tamamını Anayasa ve insan hakları hukuku açısından sakatlamaktadır.

Raporda altı çizilen bir başka önemli konu ise TİB Başkanı’nın erişimi doğrudan olarak kendi kendine erişim engelleme kararı alabilecek olmasına dair teklif edilen düzenlemedir. Rapora göre olağanüstü bir yetki yasası niteliği taşıyan değişiklik teklifi; yasama, yürütme ve yargı erklerinin tamamını bir istihbarat örgütü haline dönüşen TİB’e devretmektedir. Tasarı, ifade özgürlüğünü kısıtlayan bir yasadır ve böyle hassas bir konuda idari otoritelere aşırı derecede geniş takdir yetkisi tanınması ifade özgürlüğünün kullanılması açısından toplumda caydırıcı bir etki yaratacaktır.

Raporda önerilen sınırlamaların fazlasıyla geniş olması ve veri saklama süresi de dahil olmak üzere diğer tüm detayların düzenleyici işlemlerle idare tarafından düzenlenecek olmasının özel hayata önemli nitelikte bir müdahale olduğuna dikkat çekilmiştir.

Rapora göre tasarıyla getirilen Erişim Sağlayıcıları Birliği özgür irade ile kurulmuş olan bir kurum değildir ve kurumların Birliğe zorunlu üyeliği her açıdan dernek kurma özgürlüğü ihlal edilmektedir.

Rapor hukuka aykırı içeriğin uyar-kaldır yoluyla kaldırma uygulamasından çıkıp URL tabanlı engelleme yoluna gidilmesi kişisel Twitter, Facebook hesapları ve YouTube videoları veya hesaplarının da erişim engelleme kararlarına konu olacağını belirtmektedir.

Raporda belirtildiği üzere hükümetin, kanuni dayanaklardan yoksun ve ifade özgürlüğü, politik söylem ve bilgiye erişim gibi temel hak ve özgürlükleri orantısızca kısıtlayan mevcut tasarı yerine ifade özgürlüğünün İnternet üzerinde korunmasını daha da genişleterek Anayasa ve insan hakları sözleşmesine, uluslararası standartlara uyulan yeni bir politika geliştirilerek geniş bir kamuoyu yoklaması ile beraber şeffaflık, açıklık, çoğulcu, hukuki, temel hakları baz alan yeni bir mevzuat düzenlemesine gitmesi gerekmektedir. Aksi takdirde Yasa Tasarısının her bir maddesinin Anayasa ve insan haklar sözleşmelerine aykırılığı bir yana, bir bütün olarak hukuk devletini yok etme yolunda atılan bir adım olacağı düşünülmektedir. 

Rapor:5651 sayılı Kanunun Değişiklik Tasarısının Getirdiği Değişiklikler Üzerine Bir Değerlendirme Raporu

Kaynak: http://privacy.cyber-rights.org.tr/

Turkey pushes through new raft of ‘draconian’ internet restrictions

New law requiring ISPs to make web user data available to authorities is threat to democracy, says opposition party.

By Constanze Letsch, The Guardian

The Turkish government has been accused of imposing draconian censorship after pushing harsh new internet curbs through parliament. The internet law was met with outrage in Turkey on Wednesday night, with opposition parties accusing the government of wanting to introduce ever tighter control by bypassing the courts.

The regulations were adopted after a heated parliamentary debate on Wednesday, during which one MP of the main opposition People’s Republican party (CHP) compared the Turkish prime minister, Recep Tayyıp Erdoğan, to Hitler. The law now needs to be signed by the Turkish president, Abdullah Gül, to come into effect.

“When you came into power you talked of increasing democracy in Turkey, but now you are trying to implement fascism,” Hasan Ören said. “Remember that Adolf Hitler used the same methods when he rose to power.”

The new measures will allow Turkey’s telecommunications authority (TIB) to block any website within 24 hours without first seeking a court ruling. The law also obliges internet providers to store all data on web users’ activities for two years and make it available to the authorities upon request.

The deputy prime minister, Bülent Arınç, rejected talk of censorship. “We are freer and have more press freedom than many other countries in the world,” he said.

However, critics say the law violates citizens’ rights to freedom of expression and current privacy rights, turning Turkey into an Orwellian surveillance state.

“The new internet law is catastrophic for Turkey,” said Özgür Uçkan, professor at the communications department of Istanbul’s Bilgi University and member of the Alternative Informatics Association. “It makes censorship and surveillance legal in Turkey, which is contrary to our constitution and to all international conventions that Turkey is party to.”

He warned that the new regulations gave almost unlimited powers to Turkey’s telecommunications authority: “The law will turn the TIB into an NSA-like body. What is more is that any bureaucrat can now decide to take down a certain website without having to apply for a court order, but you will need to take that decision to court in order to get it reversed.”

Censorship and a very tight control of the internet are already a reality in Turkey. According to Engelliweb.com, around 40,500 websites were blocked in Turkey by the beginning of February – 10,000 more than in April last year. The latest Freedom of the Net” report published by Freedom House describes the Turkish internet as “partially free”.

Human rights groups have also expressed their concern about the new law.

“It is worrying that the law puts control over the internet further in the hands of the government and away from judicial oversight,” said Andrew Gardner, Turkey researcher for Amnesty International. “And the government has already shown itself to have very little tolerance towards dissent and opposing opinions.”

He added that the law would also facilitate a more targeted censorship, such as of individual Twitter profiles.

Social media played a major role during last summer’s anti-government protest, prompting Erdoğan to call Twitter “a menace to society”.

“Economically the law is also a catastrophe,” Uçkan said. “All secret company data will be accessible to the state. Companies who can afford it will move their operations elsewhere.”

Source:http://www.theguardian.com/world/2014/feb/06/turkey-internet-law-censorship-democracy-threat-opposition

 

Hoşçakal İnternet Bu yazı ifade özgürlüğüne, özel hayatın gizliliğine ve World Wide Web’e (Dünya Çağında Ağ) bir elveda ve Türkiye Dar Ağı’na isteksiz bir merhabadır.

Ahmet Sabancı/Alternatf Bilişim Derneği

Sevgili İnternet,

Biz, Türkiye’de yaşayan insanlar olarak seninle harika vakit geçirdik. Sen bize, başka hiçbir yerden öğrenemeyeceğimiz birçok şey öğrettin. Seninle çok güzel anılarımız oldu. Ne zaman ihtiyacımız olsan yanımızdaydın. Ama artık hoşçakal demek zorundayız.

Türkiye Parlamentosu seni öldürecek bir yasayı onayladı. Belki seni tam olarak öldürmeyecek ama öyle bir sakatlayacak ki bir daha asla istediğimizi yapamayacağız. Hala çok küçük de olsa bir umut var – Cumhurbaşkanı vetosu- ama dediğim gibi bu çok küçük bir şans.

Biliyorum, buna hazır değilsin. Ama sana bunun hemen gerçekleşeceğini söylemek zorundayım. Biliyorum, bunu duymak sana acı veriyor ama hazırlıklı olmalısın. Çünkü bu durum kaçınılmaz görünüyor.

* Arttık istediğimiz her şeyi konuşamayacağız. Telekomünikasyon İletişim Başkanlığı (TİB) hoşuna gitmeyen her şeyi sansürleyebilecek. Bu hükümetin her şeyi sansürleyebileceği anlamına geliyor. Ve mahkeme kararına ihtiyaçları olmayacak.

* “Zararlı” konular hakkında konuşma suç sayılacak. Eğer “zararlı” bir konu hakkında konuşur ya da bu konuda bir içeriğe yer sağlarsak suç işlemiş olacağız.

* Erişim Sağlayıcıları Birliği internetteki tüm trafiğimizin kaydını yıllarca tutacak. Ve hükümet istediği anda bu kayıtlara ulaşabilecek.

* Seni URL bazlı sansürleyecekler. Yani, eğer ki Medium’daki makalelerim “zararlı” sayılırsa, diğer insanlar Medium’u ziyaret edebilecek ama benim makalelerime asla ulaşamayacaklar. Ve çoğu insan bunu fark etmeyecek bile.

* Derin Veri Analizi (Deep Package Inspection-DPI) kullanacaklar. Yani istedikleri zaman ne yaptığımızı görebilecekler. Gizli hiçbir şey yapamayacağız.

Daha pek çok şey değişecek, ama bence sen meseleyi kavradın.

Lütfen senden vazgeçtiğimizi düşünme. Seni tekrar geri kazanmak için mücadele edeceğiz. Ve kolayca da pes etmeyeceğiz.

Ama şu anda olan bu. Sonuçlarını düşünmeden yasalar yapıyorlar. Bizi ya da seni umursamıyorlar. Senin herhangi bir medya organı gibi kontrol etmeleri gereken bir mecra olduğunu düşünüyorlar. Çünkü sen onlar için bir “tehdit”, “çirkin bir teknoloji”den başka bir şey değilsin.

Senin hakkında hiçbir şey bilmiyorlar, sadece bizim hakkımızda daha fazla şey bilmek istiyorlar.

Ne yazık ki bu bir veda. Hem ifade özgürlüğü, hem özel hayatın gizliliği hem de bildiğimiz anlamda internete bir veda. Umarız bu kısa sürer. (AS/EA)

* Bu yazıyı Ahmet Sabancı’nın Medium.com’daki makalesinden bianet için Türkçeleştirdik.

Kaynak: http://bianet.org/biamag/medya/153353-hoscakal-internet